Erytrea leży na dalekim uboczu współczesnej Afryki, a nawet może poza nią. Zawieszona w czasie nieteraźniejszym. Nie sposób określić jej czasu realnego. Ulegają tutaj skrzyżowaniu byty światów odległych, tych zatrzymanych wieki temu w pustelniczych klasztorach, tych zrodzonych na krótko w okresie włoskiej, bujnej, kolonialnej fantazji w górskiej Asmarze, też i tych upadłych, jak w Massaua, gdzie wrzące, morskie powietrze miesza się z pyłem umierających, poszarpanych przez wojnę ulic wciąż dumnego miasta. […]