Na scenie ulubienica publiczności, przed kamerą – gwiazda. Powtarzała: „Wszystko można ofiarować Panu Bogu, także pracę aktorską”. Ale najwięcej ofiarowała Mu, pielęgnując troskliwie przez lata nieuleczalnie chorego męża. Jako dziecko marzyła, by w jasełkach zagrać aniołka, ale zawsze powierzano jej rolę diabełka. Podobnie było w warszawskim Gimnazjum im. Klementyny Hoffmanowej: tutaj także omijały ją role amantek, za to powierzano jej role znacznie trudniejsze – męskie.