Sto lat temu rząd II Rzeczpospolitej ustanowił złotego oficjalną walutą odrodzonej Polski. Historia złotówki jest jednak znacznie starsza. W pewnym sensie to nie tylko pieniądz, ale też odbicie burzliwych dziejów polskiej państwowości. Złoty polski ma długą tradycję sięgającą XV wieku, kiedy rozwijające się politycznie i gospodarczo Królestwo Polskie postanowiło usprawnić swój system monetarny.

Mimo że Rosja oficjalnie przyznała się do sprawstwa zbrodni katyńskiej, w rosyjskiej polityce historycznej prawda ta jest dziś praktycznie nieobecna. Nie mieści się bowiem w micie o wielkim zwycięstwie w wojnie, podobnie jak nie mieszczą się w nim zmowa Hitler-Stalin z 1939 r., masowe deportacje, zniewolenie republik bałtyckich czy kolosalna skala maruderstwa Armii Czerwonej w końcowej fazie II wojny światowej.

19 marca minęła 482 rocznica urodzin tego wybitnego polityka, twórcy Zamościa i Akademii Zamoyskiej (1594), absolwenta i rektora uniwersytetu w Padwie (1563), gdzie na podstawie rozprawy De Senatu Romano uzyskał doktorat. Odegrał istotną rolę w wojnie z Moskwą w czasach króla Stefana Batorego. Ślub hetmana z bratanicą króla Gryzeldą wszedł do annałów historii polskiej.

Przez czas rozbiorów i niewoli to Polacy na emigracji nie tylko stanowiły intelektualne zaplecze kraju, ale też przechowały polskość dla odrodzonej polski i współczesnych pokoleń. Pisze o tym w swoim eseju prof. Andrzej Nowak. Co robić, kiedy przegrywamy walkę o nasz kraj? Emigracja jest jednym z wyjść, historycznie wypróbowanych przez Polaków.

Wiosną 1940 roku Sowieci zgładzili bez wyroku sądowego kwiat polskiej inteligencji. Dziś rosyjskie władze chciałyby widzieć w tej zbrodni pospolite przestępstwo, które podlega przedawnieniu Znajomi ostatni raz widzieli go na stacji kolejowej w Bydgoszczy. Józef Dróbka kazał przekazać rodzinie, że ma się dobrze i do domu wróci tak szybko, jak to będzie możliwe.